خیلی از بهترین هنرمندان می گن که رنج کشیدن واسه ساخت یه اثر هنری پرمعنا و قابل احترام لازم میشه، اما این رنج نباید از یه حد خاص و مناسب بالاتر بره. یه یا دو رابطه عاشقانه شکست خورده می تونه به یه موسیقیدان یا شاعر کمک کنه که احساسات غم انگیز ته قلبشون رو واسه تولید آهنگا و اشعار محزون کننده و موثر مورد استفاده بذارن. اما هر رنجی هم نمی تونه منبع الهام باشه، مثلا تاحالا شنیدین که کسی بعد از مورد حمله قرار گرفتن به وسیله شیر یا تصادف رانندگی شعر تاثیر گذاری سروده باشه؟
اینجور رنجایی فقط در دنیای هالیوود دیده می شه و در فیلمایی که واسه برجستگی اثر و تاثیرگذاری بیشتر، رنجایی به بازیگران و سازندگان اونا وارد شده که نزدیک بوده جون این افراد رو بگیره.
در ادامه این مطلب می خوایم شما رو با فیلمایی آشنا کنیم که خطرناک ترین، مرگبارترین و نفرین شده ترین فیلمای تاریخ سینما هستن. قسمت دوم این مطلب رو هم می تونین از راه این لینک ببینین.
۱-تروی (۲۰۰۴)
فیلم حماسی-جنگی «تروی» (Troy) با ۱۷۵ میلیون بودجه ساخت یکی از گرون ترین فیلمای تاریخ سینما هستش که بر خلاف زیباییای همه جانبه فیلم و تصاویر خیره کننده اش با بی مهری و بی توجهی مواجه گردید. فروش فیلم در سینماهای داخلی آمریکا ناچیز بوده و نقدهای منتقدین هم متوسط و متفاوت بود. با وجود اینکه فیلم «تروی» یکی از زیباترین فیلمای حماسی تاریخ هستش اما امروزه این فیلم رو بیشتر به خاطر مرگ دردناک و باورنکردنی یکی از بدلکاران فیلم و زخمی شدن یکی دیگه از عوامل فیلم به یاد میارن. در یکی از صحنه های شلوغ فیلم، یکی از بدلکاران فیلم به نما جورج کامیلیری یهو زیر دست و پای جمعیت و سواران مونده و قسمت پایین یکی از پاهای اون شدیدا آسیب دید.
چند هفته بعد از جراحی، ایشون دوباره به بیمارستان منتقل شده و دو روز بعد اعلام شد که به دلیل انسداد عروق ریوی درگذشته س. هم اینکه برد پیت که در این فیلم نقش اصلی فیلم یعنی شخصیت آشیل رو بازی می کرد در صحنه ای دچار پارگی تاندن آشیل (چه اتفاق جالبی!) شده و این موضوع باعث شد که ادامه فیلمبرداری به مدت ۱۰ هفته به تعویق بیفته. مشکلات ناخوشایند دیگری هم بر سر راه ساخت این فیلم قرار گرفت که از اون جمله میشه به توفان مارتی اشاره کرد که خیلی از دکورهای گرون فیلم رو نابود کرد.
هم اینکه تعدادی از مامورین امنیتی و نگهبانان صحنه هم بعدا به جرم سرقت تعدادی از وسایل و موتورسیکلتی واسه جفت و جور کنندگان دستگیر شدن.
۲-دنیای آبی (۱۹۹۵)
فیلم «دنیای آبی» (Waterworld) رو باید یکی از بدترین و عجیب ترین فیلمای کوین کاستنر دونست که باعث شد اون یهو از بازیگر و کارگردانی سرشناس به شخصی فراموش شده در دنیای هالیوود تبدیل شه و کاستنر بعد از این فیلم دیگری نتونست اعتبار گذشته خود رو بدست آورد. این فیلم که در زمان خود گرون ترین فیلم تاریخ لقب گرفته بود به سختی تونست در سینماهای آمریکا نصف بودجه خود رو بازگرداند هرچند به لطف فروش بین المللی اش تونست از شکست تجاری فرار کرده و کمی هم سودآوری داشته باشه. این فیلم که داستانی غیرقابل باور و عجیب و غریب داشت دنیایی رو در درون اقیانوس به تصویر می کشید.
سفرهای دریایی این فیلم چیزی بالاتر از خطرناک بوده و چیزی نمونده بود که بعضی از بازیگران و عوامل تولید سریال از جمله بازیگر نقش اولش در نتیجه این حوادث کشته شن. دریازدگی و نیش ستاره دریایی و عروس دریایی به چیزی عادی تبدیل شده بود. یکی از دکورهای گرون فیلم در دریا غرق شد و یکی از غواصانی که واسه جلوگیری از غرق شدن اون تلاش می کرد تا دم مرگ پیش رفت. جین تریپلهورن، بازیگر زن نقش اصلی و تینا ماجورینو، بازیگر خردسال فیلم هم وقتی که قایقشان بدون هیچ دلیل خاصی غرق شد به وسیله غواصان نجات داده شدن.
کوین کاستنر هم تو یه صحنه بدلکاری خطرناک در حالی که در ارتفاع ۱۲ متری آویزون مونده بود بیشتر از نیم ساعت با ضربات سهمگین باد و موج دریا مواجه شد طوری که مرگ ایشون حتمی به نظر می رسید. حتی یکی از باتجریه ترین بدلکاران سینما به نام بیل همیلتون هم وقتی که سوار جت اسکی بود در دریا غرق شد و بعد از یه مدت هلی کوپتر تولید اونو نجات داد. این فیلم از همون اول یه کابوس وحشتناک بود.
۳- بی مصرفا ۳ (۲۰۱۴)
با در نظر گرفتن سن بالا بودن بازیگران، جای تعجبی نداره که فیلمبرداری صحنه های مهیج فیلم «بی مصرفا ۳» (The Expendables 3) باعث شد که خیلی از این بازیگران آسیب جسمی ببینن. سیلوستر استالونه ۶۸ ساله در نتیجه سقوطی ترسناک دچار آسیب شدید کمر شد که باعث شد طی یه جراحی یه صفحه فلزی در پشت اون کار گذاشته شه.
البته استالونه در فیلم اول این مجموعه هم دچار حادثه شد که ضربه سختی به گردن اون وارد کرد.
آنتونیو باندراس هم در همون برداشت اول دچار آسیب از ناحیه زانو شد.
با این وجود بدترین اتفاق واسه جیسون استاتهام افتاد که نشون داد ایشون در واقعیت هم مثل فیلم هاش یه جون سخت به تموم معناست.
تری کرو، از بازیگران این فیلم، در این باره گفته:” قرار بود ما همه پشت کامیون باشیم. در وارنای بلغارستان بودیم، روی دریای سیاه. قرار بود که اون کامیون رو نگه داره و ما بیرون پریده و شلیک کنیم، همین. کامیون متوقف نشد و از روی اسکله رد شد و همراه با جیسون استاتهام به درون دریای سیاه سقوط کرد”. همه از دیدن این صحنه شوکه شده بودن، غیر از استاتهام که خود رو به سطح آب رسونده و تماشاگر رفتن کامیون به عمق آب بود. استاتهام خود در مورد این واقعه اینجور گفته:” با خود گفتم چیجوری میتونم از این ماجرا جون سالم به در ببرم؟ اینجوری باید بمیرم!” به هر ترتیب غریزه به کمک استاتهام اومده و ایشون تونست خود رو از کامیون خارج کرده و به سطح آب برسونه.
۴-غرش (۱۹۸۱)
شاید اگه بخوایم فیلمی رو نام ببریم که به طور خاص واسه آسیب رسونده به عوامل تولید ساخته شده هیچ فیلمی بهتر از «غرش» (Roar) پیدا نکنیم که در آخر ساخت اون در سال ۱۹۸۱ تموم شد.
این فیلم در واقع زاییده فکر تیپی هدرن و شوهر نویسنده و جفت و جور کننده اش، رسیدن مارشال بود که داستان خونواده ای رو روایت می کرد که درزمان تعطیلات در آفریقا به وسیله حیوانات وحشی جنگل مورد حمله قرار می گیرن و البته فیلم به دیوونه وارترین شکل ممکن به تصویر کشیده می شد.
هدرن و مارشال از ترس این که نتونن واسه فیلمشون شیر اجاره کنن عزمشونو جزم کردن که خود مزرعه ای خریده و در اون علاوه بر شیر، ببر، پلنگ، چیتا و حتی فیل هم پرورش بدن.
بعد سکانسای فیلم رو در داخل این مزرعه فیلمبرداری کردن در حالی که حیوانات وحشی بسیار زیادی در دور و بر اونا قرار داشت. شوکه کننده تر این که بازیگران خردسال فیلم هم در واقع فرزندان واقعی این دو بودن، دو پسر مارشال و دختر هدرن به نام ملانی گریفیث که در اون زمان تنها ۱۷ سال سن داشت. در تموم طول فیلمبرداری، بازیگران دچار آسیب و آسیب می شدن. هدرن خود از ناحیه سر به وسیله یه شیر گاز گرفته شد و رسیدن مارشال هم بارها مورد حمله حیوانات قرار گرفت که در آخر باعث شد ایشون قانقاریا بگیره.
گریفیث هم نزدیک بود در اثر حمله، یکی از چشم هاش رو از دست بده و به زخم صورتش هم چندین بخیه زده شد.
فیلم بردار فیلم، ژان دی بونت هم مورد حمله شیر قرار گرفته و نزدیک بود پوست سرش به وسیله شیر کنده شه که در آخر به ۲۰۰ بخیه منتهی شد.
خیلی از این حمله ها و کشت و کشتارها در صحنه آخر فیلم استفاده کرده شد که تا سال ۲۰۱۵ در سینماهای آمریکای شمالی به فیلم اضافه نشدن. چند سال بعد هدرن اعلام کرد که عوامل این فیلم بیشتر از ۱۰۰ بار مورد حمله قرار گرفته و این فیلم رو خطرناک ترین فیلم تاریخ سینما نامید.
۵- تحریم ایگر (۱۹۷۵)
سومین تجربه کارگردانی کلینت ایستوود، فیلم «تحریم ایگر» (The Eiger Sanction) بود که براساس رمانی مشهور به همین نام ساخته شده و داستان آشنای آدمکشی بازنشسته رو روایت می کرد که واسه انجام آخرین کار خود برمیگرده. اما عملیات آخر در جبهه شمالی و خطرناک کوهستان ۱۳٫۰۰۰ پایی ایگر در کوه های آلپ سویس اتفاق می افته. فیلم هم در همین منطقه فیلمبرداری شد که از همون اول مشخص بود کار خطرناکی می شه.
در یکی از صحنه های خطرناک فیلم، ایستوود باید در ارتفاع چند هزار پایی آویزون بمونه. ایشون پس از اکران فیلم در مورد این صحنه به راجر ایبرت اینجور گفت:” من نمی خواستم از بدلکار استفاده کنم، چون می خواستم که از لنزهای تله فوتو استفاده کرده وخیلی آروم دوربین رو به صورتم نزدیک کنم تا همه ببینین که همه چیز واقعیه”.
بعدا در طول فیلمبرداری صحنه ای دیگه در مورد سقوط از کوه، مایک هوور مشاور کوهنوردی فیلم در اثر لغزیدن تیکه سنگی بزرگ شدیدا زخمی شد و یکی از بدلکاران هم جون خود رو از دست داد. اینجوری ایستوود عزمشو جزم کرد از این صحنه صرف نظر کنه اما مابقی بدلکاران اونو از این تصمیم منصرف کردن چون نمی خواستن که تلاشای همکار کشته شدشان بدون نتیجه و فایده باشه.
۶-منطقه گرگ و میش: فیلم (۱۹۸۳)
یکی از بدترین و دردناک ترین مرگا در طول فیلمبرداری در دوران مدرن سینما مربوط به آخرین روز فیلمبرداری فیلم «منطقه گرگ و میش: فیلم» (Twilight Zone: The Movie) بود. ویک مارو و دو تن از بازیگران خردسال فیلم که ۶ و ۷ ساله بودن که در اثر یکی از باورنکردنی ترین و عجیب ترین تصادفات کشته شدن: افتادن هلی کوپتر روی اونا که باعث له شدن یکی از بچه ها و قطع شدن سر مارو و دیگه بچه شد.
دلیل این حادثه مرگبار و وحشتناک، زمان بندی ناجور جلوه های خاص مربوط به صحنه های انفجار و پرواز هلی کوپتر در ارتفاع بسیار پایین بود.
باحال تر این که بعد از این حادثه، کارگردان فیلم، جون لندیس و چهار تن دیگه از عوامل فیلم از جمله مسئول جلوه های خاص و خلبان هلی کوپتر مورد پیگرد قانونی قرار گرفته و به جرم قتل غیرعمد محاکمه شدن که در آخر بی گناه شناخته شده و شرکت برادران وارنر تونست رضایت خونواده مقتولین رو به دست بیاره. این فیلم نه فقط بعدا اکران شد بلکه با در نظر گرفتن چند بخشی بودن فیلم، قسمتی کا مارو در اون بازی می کرد بازسازی شده و نسخه های تلویزیونی خیلی از روی اون ساخته شد.